LEEUWARDEN – Enige tijd geleden draaide ik een horecadienst in het centrum, een gezellige drukte op straat. Maar helaas bleek maar weer dat als er een combinatie van alcohol en drugs wordt gebruikt dit geen goede combinatie is.
Ik werd gewezen door een portier van een horecagelegenheid dat er iemand stond te urineren tegen het gerechtsgebouw in het centrum. Of te wel in de volksmond: “de persoon was aan het wildplassen”, maar ja, wildplassen is eigenlijk wel een rare term, want een keurig gerichte straal maakt het nog geen wildplassen, derhalve staat er in ons feitenboekje de teksten: “Natuurlijke behoefte doen, buiten de daarvoor bestemde plaats”, dit klinkt uiteraard al heel anders.
Dus die kant opgelopen waar de “wildplasser” zijn behoefte deed en inderdaad, schijnbaar had meneer de nodige sapjes gehad, want het lek was niet meer te dichten. Hij zag mij aankomen lopen en stopte van schrik zijn geslachtsdeel weer in zijn broek, helaas voor hem dacht zijn lichaam hier anders over en de urine bleef gewoon doorlopen. Dus een grote natte vlek urine in zijn witte broek.
Nadat ik aan de persoon zijn identiteitskaart had gevraagd en al had aangezegd dat hij een proces-verbaal zou krijgen en ik opmerkte dat er 25 meter bij ons vandaan een plaszuil stond, werd hij kwaad. Ik moest maar eens boeven gaan vangen in plaats van wildplassers te gaan opschrijven, hij vond het te belachelijk voor woorden. Nu krijgen wij dit in ons vak veel vaker te horen, meestal geef ik dan aan dat ik de persoon bedank voor de tip over het boeven vangen, want die kende ik nog niet. Terwijl ik aan de bon aan het uitschrijven was begon hij langzaam witheet te worden en de nodige verwensingen kwamen naar boven. Ik heb hem gewaarschuwd dat hij gewoon normaal moest doen, immers ik behandel zelf ook iedereen zoals ik zelf ook behandelt wil worden. De jongeman in kwestie had hier schijnbaar maling aan en riep een dermate gedrag op, dat hij ook de aandacht trok van collega’s welke mijn kant al opliepen.
Toen ik de bon klaar had en hem deze wou uitreiken, begon hij mij veelvuldig te beledigen met de ziektes die je zelfs je vijanden niet zou toewensen. Ik was er wel klaar mee, betrokkene was in mijn ogen inmiddels verdachte voor belediging geworden. Zelfs uitgaangspubliek, welke het schijnbaar interessant vinden om bij dergelijke acties zo dicht mogelijk bij je te komen staan, gaven aan dat dit echt niet kon.
De aanhouding ging niet helemaal soepel, het werd een aanhouding met het nodige verzet van de verdachte. Achteraf bleek dat verdachte net cocaïne had gesnoven en het nodige alcohol had gehad, aldus zijn eigen verklaring.
Inmiddels kwamen nog meer collega’s ter plaatse welke zorgden voor de nodige afscherming. Maar waar ik aan begin maak ik ook af, dus verdachte uiteindelijk in de transportboeien gekregen en deze werd overgebracht naar ons arrestantencomplex. In zijn verklaring de volgende morgen had hij aangegeven geen enkel stukje respect te hebben voor de “Hoeren van Justitie” en dat hij een volgende keer nog meer verzet zou plegen als hij zou worden aangehouden…….
Zo’n anderhalve week draaide ik een late dienst in de noodhulp, via de centralist kreeg ik de melding om naar adres X te gaan in verband met een onwelwording in een woning, de ambulance was ook aanrijdend. Dus met prio1 ter plaatse gegaan, de voordeur van de woning stond al open. Ik stapte de woning binnen en maakte mij bekend als politie, een vrouwspersoon gaf aan dat het “slachtoffer” boven zou liggen. Ik heb gevraagd om de voordeur open te houden voor het ambulancepersoneel wat ook aanrijdend was. Toen ik boven kwam zag ik een jongeman over een ouder man gebogen, de angst die je kon zien in de ogen van de jongeman sprak boekdelen. “Ik weet niet wat ik moet doen, dit is mijn vader, help hem alsjeblieft” klonk het uit de mond van de jongeman.
Ik controleerde de oudere man en als snel kwam ik tot de conclusie dat ik moest overgaan tot reanimatie. Al vorens ik begon heb ik dit doorgegeven via de portofoon aan de centralist van de meldkamer dat ik een reanimatie ging opstarten. Dit is weer belangrijk voor het aanrijdende ambupersoneel en er wordt dan gelijk een tweede ambulance ter plaatse gestuurd.
Ik had dus geen AED bij mij, geen mondkapje voor de beademing maar ben toch begonnen met de reanimatie zoals die ons is aangeleerd. Minuten lijken uren als je alleen aan het reanimeren bent en de ambulance is nog niet ter plaatse, het is maar een hele korte tijd voor ze aanwezig zijn, maar de beleving is veel langer.
Nadat het ambulancepersoneel de oudere heer had aangesloten op hun apparatuur, zag ik tijdens het reanimeren dat er langzaam weer een hartslag kwam. De 2e ambulance was inmiddels ook ter plaatse en de oudere heer werd met spoed overgebracht naar het ziekenhuis.
De jongeman welke in eerste instantie over zijn vader stond gebogen, kwam vervolgens bij mij. Ik keek hem goed aan en dacht: “Ik ken jou ergens van”, ik kon alleen niet thuisbrengen waar ik hem van kende. Dit werd snel uit de lucht gehaald door de jongeman, “Jij hebt mij onlangs een bekeuring gegeven voor wildplassen in het centrum, ik ben daar toen volledig door het lint gegaan en heb me toen op alle mogelijke manier verzet tegen jouw aanhouding”. “Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag toen, ik heb me volledig misdragen en zie nu pas in dat jullie niet de klootzakken zijn zoals ik altijd al heb gedacht, als jij er niet zo snel zou zijn geweest was het einde oefening geweest voor mijn oude heer, echt super bedankt!”
Na nog een hele tijd te hebben gesproken met de jongeman, kreeg hij een telefoontje van zijn moeder vanuit het ziekenhuis. Pa leefde nog en was stabiel, maar moest voor de zekerheid nog even blijven in het ziekenhuis. De jongeman veerde op omhelsde mij en gaf aan: “Super bedankt gozer, dankzij jou leeft hij nog”. Na een stevige handdruk ben ik weer verder gegaan.
Denk dus de volgende keer even na voor je ons uitmaakt voor van alles en nog wat, dat wij ook andere dingen doen dan bonnen schrijven en aanhoudingen plegen.
Met dank aan: [url=http://hondengeleider.wordpress.com/]Hondengeleider[/url]!
