Ik zou thuis net een bak koffie zetten toen mijn dienst GSM overging en de centralist van de meldkamer vroeg of ik met spoed naar Franeker kon gaan ter ondersteuning van de collega’s.
Collega’s waren bedreigd door een onbekend persoon welke zich onrechtmatig de toegang had verschaft tot een woning. De manspersoon hoorde hier niet thuis en de vrouw des huizes had zich opgesloten in de badkamer. Toen de collega’s ter plaatse kwamen op het adres kwam de man gelijk bedreigend, met in beide handen een mes, op de collega’s af. De collega’s hadden zich terug getrokken in het portiek van de flat in afwachting van back-up van andere collega’s en een diensthond.
Ter plaatse gekomen zag ik dat het onderraam van de voordeur in de portiekwoning was vernield en er hing een penetrante geur van pepperspray. De collega’s hadden de manspersoon inmiddels een paar keer een vleugje pepperspray gegeven, echter de man had hier schijnbaar geen last van.
Aangezien er al een paar keer was ingebroken in de woning van de hoofdbewoonster, had deze via de woningbouw haar deur dermate voorzien van sloten dat het net een Fort Knox was. En daar had de manspersoon, welke nog steeds in de woning was, gebruik van gemaakt en had alles op slot gedraaid. Met een bonk, oftewel onze sleutel “binnen zonder kloppen” werd getracht om de deur er uit te beuken, dit viel niet mee. Dus de enige optie was om de woning te betreden via het onderraam welke er gedeeltelijk uit lag.
Ik had mijn diensthond al uit het voertuig gehaald en had de manspersoon ook al toegeroepen dat hij zich moest overgeven, anders zou ik de diensthond op hem inzetten. Het enige wat ik hem hoorde roepen was: “Kom maar naar binnen, ik steek jullie hartstikke dood”.
Omdat er nogal veel glasdelen in de sponning van het onderraam van de voordeur zaten, heb ik gevraagd of de collega’s dit glas konden verwijderen, zodat ik met mijn diensthond al kruipend door het “onderraam” kon. Echter elke keer als de collega’s een glasscherf wilden verwijderen stak hij met één van de messen richting de armen van de collega’s. Ik voorzag maar één optie, als hij dit weer zou doen dan zou ik hem gelijk hard slaan met de lange wapenstok. En dat gebeurde dus ook, ik had de collega’s ingelicht wat ik zou doen als hij vanuit de woning een stekende beweging zou doen ik hem gelijk met de lange lat zou slaan. De collega’s deden weer een poging om de glasscherven te verwijderen en gelijk kwam een arm naar buiten met in zijn hand een mes. Ik bedacht me geen moment en sloeg hem gelijk zo hard als ik kon, mijn doel was dat hij het mes zou laten vallen. Ik raakte hem inderdaad goed, echter het mes hield hij vast en hij trok zo snel als hij kon zijn arm weer naar binnen.
De collega’s hebben vervolgens zo snel als ze konden de sponning ontdaan van de glasscherven. Ik deed een quick look naar binnen en zag dat de man niet meer in de gang stond. Zo snel als ik kon ben ik met mijn diensthond naar binnen geklommen, dat ging zo snel dat de manspersoon het niet eens in de gaten had. Voorzicht betrad ik de rest van de woning en kwam er al snel achter dat de man achter een barretje in de keuken stond.
Toen ik de keuken voorzichtig benaderde en hem nogmaals gewaarschuwd had dat als hij zich niet zou overgeven ik de diensthond zou inzetten, zag ik dat de man poedelnaakt in de keuken stond. Over de vloer in de keuken had hij de inhoud van aantal pakken yoghurt en vla gegooid, de vloer was dus inmiddels spekglad geworden. In beide handen had hij een mes vast welke hij opgeheven voor zich droeg.
Ik was klaar met die man, nog een laatste waarschuwing, waarop hij ook niet reageerde en ik sloeg hem met de lange wapenstok vol op één van zijn handen, door de klap liet hij onmiddellijk beide messen vallen en dook ineen. Tijdens deze klap gaf ik gelijk het commando aan mijn diensthond “Vast”, op het moment dat de man in een dook pakte mijn diensthond hem vast op zijn arm. Ik kon hem gelijk naar beneden trekken zodat hij languit op de zeer gladde vloer lag. Ik pakte mijn diensthond gelijk bij zijn halsband en collega’s kwamen al glijdend op de verdachte terecht. De controle was er en ik gaf het commando aan mijn diensthond om de verdachte los te laten. Ik ging al glijdend achteruit met mijn maatje, op zoek naar enige houvast op de vloerbedekking in de woonkamer.
Zulke scenario’s kun je niet trainen, geen enkele inzet is het zelfde, of ik een volgende keer het weer zo zou oppakken, ik weet het niet. Omstandigheden bij inzetten zijn altijd anders, waardoor ook je aanpak. Eén ding weet ik wel, je moet soms erg snel schakelen om een beslissing te nemen in dit werk.
Een bijzonder verhaal van de straat door Hugo Roossink, hondengeleider bij de politie in Fryslân. Voor meer verhalen van de straat, volg [url=http://www.twitter.com/Hondengeleider]@Hondengeleider[/url].
